Λουκουμένιος (μέρος 2ο)

Κρύο παιδιά! Πολύ κρύο. Μπαίνει ο χειμώνας σιγά σιγά. Εγώ στη βάση μου ωστόσο. Στο Δέντρο μου. Καλά ε΄;Πόσο κόσμο γνώρισα αυτές τις μέρες δεν λέγεται. Όλοι ερχόντουσαν να απολαύσουν τις τελευταίες ηλιόλουστες μέρες,κι εγώ το επίκεντρο όπως πάντα.

Αυτή όμως που περίμενα δεν ήρθε. Γιατί άραγε;; Χμμ! Να την δικαιολογήσω  ή να σκεφτώ καχύποπτα και να πιστέψω οτι απλά μου είπε ψέμματα; Αν ήταν να μην έρθει γιατί να μου έδινε υπόσχεση; Πόσο κακοί  μπορεί να είναι οι άνθρωποι; Καλά κάνω και δεν τους εμπιστεύομαι. Παρ'όλη την απελπισία που μου έχει προκαλέσει το γεγονός οτι δεν έχει έρθει, μου λείπει η παρουσία της. Αλλά μήπως είμαι υπερβολικός μωρέ; Τρείς ημέρες έχουν περάσει, ίσως είναι νωρίς.

Ας ηρεμήσω, για την ώρα περιμένω μια φίλη απο τα παλιά. Καθώς τότε που περιπλανιόμουν την είχα βρε νεογέννητη στα σκουπίδια να παλεύει για την ζωή της  και την έσωσα. Τρικολόρ το όνομά της, (αφού η γούνα της αποτελείται απο 3 διαφορετικά χρώματα). Ήμουν ο σωτήρας και ο νονός της όπως καταλάβατε. Η Τρικολόρ, που λέτε, έχει μια ικανότητα, προβλέπει το μέλλον, κι έτσι έκανε με την δική μου περίπτωση με τον έρωτά μου. Ξάφνου τα μάτια της λαμπίρισαν και μου λέει: << Ο έρωτάς σου δεν σε ξέχασε, θα έρθει σήμερα το βράδυ.>>. Πανικός! Το βράδυ;; Τι θα προλάβαινα να κάνω; Ξεκίνησα κατευθείαν τις ετοιμασίες. Μάζεψα λουλούδια, άναψα κεράκια, έκανα το μπάνιο μου και φόρεσα τα καλά μου. Αυτό ήταν, έφτιαξα την τέλεια ατμόσφαιρα και όλα έτοιμα να την υποδεχθούν.

Η ώρα περνούσε βασανιστικά και δεν είχε φανεί. Σκέφτηκα λοιπόν να κάνω μια βόλτα στην πλατεία Αβησσυνίας, χωρίς να απομακρυνθώ ωστε να μπορέσω να την δώ όταν θα καταφθάνει. Αμέριμνος έκανα την βόλτα μου κι αφηρημένος πέφτω πάνω στο μάγκα της γειτονιάς (πρώην κολλητό μου) με τα δύο τσιράκια του. Με στρίμωξαν σε μια γωνία (κλασικό γι' αυτούς) και άρχισαν να μου κάνουν λεκτική επίθεση για το πώς εχω ντυθεί και πως έμοιαζα με φλώρο, εγώ που κάποτε ήμουν ένας από αυτούς.

Με την άκρη του ματιού μου εντοπίζω τον έρωτα μου στην πλατεία να κατευθύνεται προς το loukoumi#10. Ερχόταν να με βρεί κι εγώ ήμουν εγκλωβισμένος. Ήταν τρεις κι ήμουν ένας. Τί θα έκανα;; Αν δεν με βρεί στην ταράτσα μου θα νομίζει ότι δεν την θέλω ή οτι την έστησα! <<Θέλω να φύγω>> τους λέω. <<ΌΧΙ>> μου αποκρύνονται και τα τσιράκια ορμούν κατα πάνω μου. Πω! Τί την ήθελα εγώ την βόλτα; Πώς θα ξεφύγω τώρα;

Συνεχίζεται...

Γράψε ΕΔΩ το τι θα ήθελες να γίνει στο 3ο μέρος!